دو نوازی دف

از استاد بیژن کامکار شنیدم جایی گفت: به هر حال اگر نه من، بالاخره به توسط کسی دف از خانقاه خارج، و در موسیقی ایرانی به کار گرفته می شد. از بخت یاری من بود که قرعه به نام من افتاد. اما از بخت یاری ما، و بی اغراق موسیقی ایرانی ست، که این قرعه به نام بیژن کامکار افتاد و بیشتر شبیه معجزه بود که در این ذره بین، همه ی ذرات نور در یک نقطه جمع شده بودند و آن نقطه آتش به پا می کرد. درایت و آهنگسازی "محمدرضا لطفی"، گروه شیدا که بهترین های موسیقی ایرانی بودند و صدای "محمدرضای شجریان" و دف را بیژنی زد که پدرش حسن کامکار بود. از نوابغ تاریخ موسیقی ایران. خانواده اش همه بهترین های نوازندگی و آهنگسازی بودند و خودش ردیف دان و تارنواز و خواننده حاذقی بود. اگر کسی بجز بیژن کامکار دف را می نواخت، شاید این صلابت و شکوه و جلال و جبروتی که دف در خانقاه راوی آن بود، به موسیقی ایرانی منتقل نمی شد. نوآوری بر اساس سنت های پیشین و با رعایت اصول پیشینیان، طرحی نو افکندن چه در سونوریته، چه جمله بندی، چه اصول و قواعد همنوازی با گروه، چه آموزش و نگارش و تالیف کتابی آموزشی، آنهم بعنوان پیشرو و راهبر کاری بس سخت بود که هم او با درک و دریافت عمیقش از دف و قابلیت های آن و با سیر و سلوک فهیمانه اش در موسیقی ایرانی، بهترین روایتگر و معمار این ساز بوده، هست، و خواهد ماند. دو نوازی با امیرمحمد نیکمنش

• #موسیقی
• #نبیل_یوسف_شریداوی
• #دو_نوازی
• #کنسرت_موسیقی_سنتی
• #بیژن_کامکار