تنبیه بدنی کودک _ کتک

آیا باید روی باسن کودک زد؟ بسیاری از ما در کودکی زدن به باسن را تجربه کرده‌ایم و بسیاری از ما همین کار را با فرزندان خود انجام می‌دهیم. برخی والدین می‌گویند که ضربه به باسن وقتی همه‌ٔ روش‌های دیگر بی‌فایده بوده، یک ابزار تربیتی مؤثر است و برخی دیگر آن را کودک‌آزاری می‌نامند. اما اتفاقی که بیشتر احتمال دارد این است که اغلب ما زمان کتک خوردنمان و جزئیات آن را به یاد می‌آوریم، گریه، درد، عصبانیت و ترس را خوب به یاد می‌آوریم ولی درسی که باید یاد می‌گرفتیم یا کاری را که به خاطر آن باید تنبیه می‌شدیم، به خاطر نمی‌آوریم. این کار را ترک کنید! این کار را کنار بگذارید. ضربه زدن به باسن بیشتر نشان می‌دهد که وقتی از کسی بزرگ‌تر هستید، اشکالی ندارد که برای نشان دادن خشم خود یا برای به کرسی نشاندن حرفتان، دیگران را بزنید. بنابراین، نه فرصت یادگیری، بلکه آسیب زدن به دیگران به پیام تبدیل می‌شود. همچنین ضربه زدن به باسن یک راه‌حل موقت است که ضررش بیشتر از نفعش است. این کار «جواب می‌دهد»، زیرا کنترل بیرونی بر کودک اعمال می‌کند، اما تصمیم‌گیری درونی را تشویق نمی‌کند. ضربه زدن به باسن باعث می‌شود بسیاری از بچه‌ها به جای تصمیم بدشان، روی تنبیهی که شده‌اند تمرکز کنند. ضربه زدن به باسن همچنین برخی عوارض جانبی دارد. این کار کودک را خجالت‌زده می‌کند و باعث می‌شود او عصبانی شود یا به فکر تلافی بیفتد. بچه‌هایی که اغلب کتک می‌خورند به خود بی‌اعتماد هستند. بسیاری از آنها عزت نفس پایینی دارند. برخی کناره‌گیر می‌شوند و برخی دیگر تحریک‌پذیر یا انگیزش‌پذیر، بیش‌فعال و پرخاشگر می‌شوند. همین‌طور چگونه می‌خواهیم به فرزندانمان بیاموزیم زدن دیگران درست نیست وقتی خودمان فرزندانمان را می‌زنیم؟ برای کودکان دو تا چهار ساله، نظارت زیاد در کنار منحرف کردن ذهن و تغییر مسیر ابزارهای بهتری هستند. تا زمانی که او از لحاظ تکاملی آمادگی لازم برای آموختن آن درس را نداشته باشد، هزاران ضربه به باسن هم نمی‌تواند به کودک بیاموزد که دویدن وسط خیابان شلوغ خطرناک است. بعضی از بچه‌هایی که قبلاً کتک خورده‌اند ممکن است باز هم کار بدشان را آن‌قدر ادامه ‌دهند که والدین آنها را بزنند و سپس آرام می‌گیرند. این بچه‌ها شرطی شده‌اند که تا وقتی کتک نخورند، آرام نمی‌شوند یا همکاری نمی‌کنند. اگر کودک شما این گونه رفتار می‌کند، از این پس به جای زدنش، سعی کنید بچه‌ٔ نافرمان را محکم روی دامن خود نگه دارید. هر قدر هم که تقلا می‌کند، تا زمانی که آرام نشود یا توافق به همکاری نکند، نگذارید برود. آیا باید امتیازاتی را از کودک گرفت؟ محروم کردن از چیزی یا کاری سرگرم‌کننده از ابزارهایی است که به طور گسترده‌ای توسط والدین استفاده می‌شود و بسیاری از آنها این عادت را از والدین خود یاد گرفته‌اند. به عنوان مثال، وقتی کودکتان شیطنت می‌کند، پدر و مادر ممکن است سریعاً او را از تماشای تلویزیون محروم کنند. اما این کار فقط باعث می‌شود که کودک عصبانی شود و همچنین این تردید وجود دارد كه آیا او واقعاً چیزی از این تجربه می‌آموزد؟ امروزه موضوع عفو و بخشش نقش مهمی در تربیت کودکان ایفا می‌کند. پس بهتر است به فرزندانتان فرصت بدهید که اگر به خطای خود اعتراف کنند، به راحتی و به سرعت امتیاز خود را پس بگیرند. این کار را ترک کنید! مجازات فقط منجر به نافرمانی، طغیان یا عزت نفس پایین می‌شود. اگر فرزندتان در حین الم‌شنگه چیزی را بشکند، می‌توانید یک هفته امتیاز تماشای تلویزیون را از او بگیرید. اما این چیزی به او نمی‌آموزد. به جایش راهی پیدا کنید تا او بتواند آن شیء را جایگزین یا تعمیر کند. به عنوان مثال شاید او بتواند با شما بنشیند و شیء شکسته را به هم بچسباند. این روش و بسیاری از دیگر روش‌های غیرتنبیهی توأم با احترام هستند و مهارت‌های مهم زندگی را به کودک می‌آموزند. آیا باید کودک را به خانه محدود کرد؟ اصطلاح محدود کردن به خانه یا اتاق در واقع نوعی از دست دادن امتیازات است و توسط والدینی که می‌گویند این کار را از والدین خود آموخته‌اند همچنان استفاده می‌شود. به عنوان مثال، وقتی پسر سه سالهٔ شما بددهانی یا نافرمانی می‌کند، می‌گویید: «اگه به این رفتارت ادامه بدی، امروز پارک نمی‌ریم.» یا کودک را در اتاقش یا جایی حبس می‌کنند. اما آیا این کار اثر مثبتی دارد؟ این کار را ترک کنید! درست مثل از دست دادن امتیازات، محروم کردن از بیرون رفتن، فقط زمانی جواب می‌دهد که کودک چیزی را که برایش مهم است از دست بدهد، در غیر این صورت بی‌فایده است. حبس کردن یک کودک دو یا سه ساله اتلاف وقت است، زیرا آنها واقعاً ارتباط این کار با عمل خود را درک نمی‌کنند. پس این کار را هم فراموش کنید و... با ما همراه باشید

• #تحصیلات_و_یادگیری
• #کتک_زدن_کودک_۲_ساله
• #کتک_زدن_کودک
• #کودک
• #کتک_زدن_کودک_با_کمربند
• #تنبیه_بدنی_کودک