جهان از دید استرابون / جغرافیای استرابون / سرزمین آریایی ها / آریانا
126 بار بازدید -
2 سال پیش
-
در بحث قبل گفته شد
در بحث قبل گفته شد ابن ندیم زبان های عجمی در آذربایجان را پهلوی معرفی می‌کند، و در قسمت دیگری که به شرح قیام سرخ جامگان (خرمدینیان) پرداخته مینوسید، زبان بابک در عجمی روان نبود و این زبان را که در آذربایجان پهلوی باشد، شخصی چون بابک که رهبر آذربایجان بود نمی‌دانسته.
این نوشته مشخص و اعتبار نوشته های ابن ندیم این حقیقت را مشخص می‌سازد که زبان آذربایجان زبانی جدا زبان های ایرانی بود و در همان بحث قبل در ادامه بحث به قیام بابک دوم اشاره شد و مشخصا نوشته های عربی که از نام بابک الترکی و رؤسای اتراک اسم می‌بردند. «قبلا ده ها نوشته همسایگان عرب از دوره جاهلی تا دوره اسلامی که آزربایجان را سرزمین اتراک معرفی کردند پست شده، توصیه می‌کنیم حتما تماشا کنید» در نتیجه میتوان دریافت، زبان پهلوی در آذربایجان وجود داشته، اما این زبان هرچه که باشد زبان یک اقلیت کوچک و محدود به بخش‌هایی از آذربایجان بوده. بعنوان مثال در حال حاضر نیز حتی آذربایجان تکه تکه شده ی امروزی نیز در خود به غیر از اکثریت تورک، اقلیت های قومی زیادی دارد. و سرزمین آذربایجان مسکن چندین اتنیک و قوم است. که البته تاریخچه همه مشخص است. در این بحث در ادامه و تکمیل برداشت بحث قبل، به اثری یونانی مربوط به بیش از دوهزار سال قبل اشاره می‌کنیم
.
.
.
«جهان از دید استرابون، جغرافی دان و نقشه نگار شهیر»
(((*** استرابون همان طور که در نقشه دیده می‌شود، جایگاه ایران «آریانا» را در جنوب شرقی و چسبیده به هند ثبت کرده. در نقشه استرابون، ایران را کاملا جدا از پارس، ماد، پارت، سغد و باختر ثبت می‌شود. اما نوشته شده که نام آریانا «سرزمین آریایی ها» برای بخشی از سرزمین های پارس، ماد، سغد و باختر بکار برده میشد چرا که مردم بخش های مذکور به زبانی واحد با تفاوت های لهجه ای تکلم می‌کردند.
در این نوشته نیز کاملا مشخص می‌شود که در دوهزار سال قبل، اقوام آریایی در ایران امروزی و سرزمین های پارس ماد و پارت جزو اقلیت ها بودند. و بدین صورت مشخصا اثبات می‌شود اقوام اصلی این سرزمین ها غیر ایرانی و هندوایرانی «عاریایی» بودند. و باز هم این مورد را میتوان در مورد مردم ساکن سرزمین ماد «قبایل ماد» بیشتر مورد توجه داشت. و دریافت قطعا ماد ها اتنیک غیر آریایی و غیر ایرانیک بودند. «البته که ما پست های مستند بسیاری در این رابطه داریم مشخصا از تبار و حتی یافته های زبان ماد سخن می‌گویند و جای هیچ اما و اگری باقی نمیگذارند {سرزمین اصلی ماد تماما با جغرافیای آذربایجان برابری می‌کند}»***)))
/
(((*** نکته بسیار مهم : حذف سور جزئی و واژه هایی چون «بخشی» «قسمتی» در اسناد اصلی در ترجمه های فارسی توسط پان ایرانیست هاست. این مورد تحریف و جعل آشکار ایرانشهری ها برای انکار هویت تاریخی اقوام غیر ایرانی در کشور است. مثلا در مورد زبان پهلوی، زبانی که زبانی بخشی از آذربایجان و اقلیتی بوده را بعنوان زبان آذربایجان باستان با سور کلی تحمیل می‌کنند و یا در مورد نوشته استرابون، واژه «بخشی* از سرزمین های پارس ماد سغد و... را حذف و بصورت کلی فقط از سرزمین های پارس ماد و... نام برده و تحریف چنین آشکار و بزرگی انجام می‌دهند و زبانی که ذکر شده محدود به بخش و جزئی است را به کل سرزمین ها سرایت می‌دهند! *»
تمام شواهد و اسناد نشانگر این است که سرزمین آریایی ها در جنوب شرق کشور و جغرافیایی بین هند و ایران امروزی بود که محتملا بخش‌هایی از افغانستان و پاکستان را شامل میشد که مردمش یعنی آریایی ها با مهاجرت زبان و فرهنگشان را به مرور به دیگر سرزمین های «مجاور و همسایه» پخش کردند، اما سیاست ایرانشهری این است که از اروپا و شمال به ایران آمده ایم!!! *** )))
شاهنامه فردوسی اثری مهم برای ایرانی ها و آریایی هاست. نکات جالبی در مورد جغرافیای ایران و فرهنگ ایرانی ها دارد. با مطالعه این اثر میتوان دریافت فردوسی نیز از جغرافیایی که استرابون دوهزار سال قبل، ایران میدانسته سخن می‌گوید. نکته جالب در مورد شاهنامه تکرار نام هندوستان است. نام هندوستان بعنوان سرزمین دولت و همسایه در شاهنامه، نامی پر تکرار است که حتی بیشتر از نام ایران در شاهنامه تکرار شده!!! نام تاریخی جغرافیای افغانستان نام امروزی نیز در متون آریانا ذکر شده و همچنین بسیاری از داستان های شاهنامه افغانستان و ولایات این کسور را بنام ایران تمثیل کنند. به همین دلیل ادیبان و شاعران زیادی در افغانستان توجه خاص به شاهنامه دارند و حتی شعری در برای شاهنامه سروده اند، بصورت صورت : ز شهنامه بشو که ایران کجاست و...
.
.
(*** مطالب این پست صرفا جنبه تاریخی دارد و موارد امروزی مورد انتقاد نیز مربوط به سیاست های تاریخی هویتی، قدرت میباشد و حقایق تاریخی را به حقیقت های امروز سرایت نمیدهیم)
2 سال پیش
در تاریخ 1401/10/23 منتشر شده
است.
126
بـار بازدید شده