سوره محمد

چهل‌ و هفتمین سوره و از سوره‌های مدنی قرآن است که در جزء ۲۶ جای دارد. ذکر نام محمد(ص) در آیه دوم را دلیل نام‌گذاری این سوره دانسته‌اند. موضوع اصلی آن ویژگی‌های مؤمنان و کفار و عاقبت آنها در آخرت است. آیه هفتم سوره محمد که بر چگونگی دریافت نصرت الهی اشاره دارد، از آیات مشهور و نامدار این سوره است. آیه چهارم مبنی بر ممنوعیت کشتن اسیران جنگی و آزادی آنان به صورت رایگان یا در قبال دریافت فدیه، از آیات الاحکام آن شمرده شده است. در امان بودن از فقر و سیراب شدن از چشمه‌های بهشتی از جمله پاداش‌های تلاوت سوره محمد دانسته شده است. محور اصلی سوره محمد برشمردن صفات مؤمنان و کافران و مقایسه عاقبت کار هر دو طائفه در قیامت و مسئله جهاد و جنگ با دشمنان اسلام است. دلیل پرداختن به موضوع جنگ در بیشتر آیات این سوره را به دلیل همزمانی نزول آن با جنگ احد دانسته‌اند. استفاده مکرر از دو واژه اضلال و احباط به معنای تباه شدن و سودبخش نبودن اعمال کافران را در این سوره به کفر و نفرت کفار از قرآن مرتبط دانسته‌اند. محتوای این سوره را می‌توان در موارد ذیل خلاصه كرد: ایمان و كفر و مقایسۀ حال مؤمنان و كافران در این جهان و جهان دیگر؛ جهاد با دشمنان و دستور درباره وضعیت اسیران جنگی؛ شرح حال منافقان كه در زمان نزول این آیات، در مدینه فعالیت‌های تخریبی داشتند؛ توصیه به «سیر در زمین» و بررسی سرنوشت اقوام پیشین برای درس عبرت؛ مسئلۀ آزمایش الهی به تناسب مسئله جنگ؛ بحث از انفاق و تعبیر از آن به نوعی جهاد.

• #مذهبی
• #قران_الکریم
• #شیخ_السدیس
• #ترتیل_قرآن
• #محمد
• #سوره_محمد