امام شناسی_آیت الله شیخ جعفر فاضل_سخنرانی شب 26 رمضان 1443

چیزی که دارای اندازه است در او کم و زیادی راه دارد و حادث است بنابراین نه ازلی است و نه ابدی . ازلی یعنی مسبوق به عدم خود نیست و ابدی یعنی نابود ناپذیر است . بنابراین ازلیت و ابدیت همان بی حد بودن است ؛ و چون بی حد همواره یکتا است (زیرا چون اگر بی حد دیگری باشد هردو توسط هم حد می خورند و این خلاف فرض است)بنابراین ازلی و ابدی نیز یکتا است ؛ لذا هرکس ٫ هرچیزی یا هرکسی را جز حضرت حق ٫ ازلی یا ابدی بداند ؛ در واقع خدا را انکار کرده است . آنچه که ایجاد شده است در او عجز و فقر به صانع خود است و او حقیقتی است که فاقد توانایی ایجاد کردن است . چه٫ خود نیز در ایجاد شدن نیازمند است ؛چیزی که حقیقت آن ایجاد شدن است نمی تواند ایجاد کننده از عدم باشد ٫ چون این دو امر نقیض هم هستند . چگونه چیزی که در آن حدوث و دگرگونی راه دارد ایجاد کننده چیزی از عدم باشد ٫ (کیف ینشئ الاشیاء من لایمتنع عن الانشاء) . فرموده اند (مستشهد بحدوث الاشیاء علی ازلیته ) خداوند بر ازلیت خودش ٫ با ایجاد اشیاء دلیل آورده است ٫ پس اگر چیزی غیر او بتواند چیزی را از عدم بوجود آورد دیگر حدوث دلیل بر ازلیت حضرت حق نخواهد بود و فرموده اند (هر سازننده و آفریننده چیزی ٫ آن را ٫ از چیزی آفریده است ٫ جز اللّه تعالی که آفرید آنچه آفرید بدون آنکه از چیزی بیافریند) و روشن است این سخن امام صادق علیه السلام خبر است ؛ بنابراین گفته نشود که شاید خداوند این قدرت آفرینش از عدم را به مخلوقی داده باشد ٫ زیرا این خبر آن را نفی می کند مضاف بر آنکه چنین کاری محال است و قدرت به محال تعلّق نمی گیرد ؛ اساسا آفرینش از عدم خاصیت قدیم و ازلی است . یعنی چیزی که در او حدوث راه ندارد و مخلوق آنچه که دارد مخلوقیت او است ٫ چون مکان٫ زمان ٫ حرکت٫ فعل ٫ خلق شیء از شیء و این حقیقت عاری از آفرینش از عدم است و لذا اگر به او چنین چیزی عطا شود از مخلوقیت به خالقیت می رسد و اجتماع این دو محال است...

• #مذهبی
• #امام_شناسی
• #توحید
• #5_اصل
• #اعتقادات_شیعه
• #آیت_الله_فاضل