ديوان حافظ غزليات 37

آن که پامال جفا کرد چو خاک راهم. ديدار شد ميسر و بوس و کنار هم. دردم از يار است و درمان نيز هم. ما بي غمان مست دل از دست داده‌ايم. عمريست تا به راه غمت رو نهاده‌ايم. ما بدين در نه پي حشمت و جاه آمده‌ايم. فتوي پير مغان دارم و قوليست قديم. خيز تا از در ميخانه گشادي طلبيم. ما ز ياران چشم ياري داشتيم. صلاح از ما چه مي‌جويي که مستان را صلا گفتيم.

• #موسیقی
• #حافظ
• #دیوان_صوتی_حافظ
• #فال_حافظ