چگونه میگرن را درمان کنیم؟

چگونه میگرن را درمان کنیم؟ درمان های فعلی برای میگرن شامل داروهای حاد ، داروهای پیشگیرانه و درمان های غیر دارویی است. باید تأکید کرد که دارو درمانی اصلی ترین دلیل مراقبت از میگرن است ، زیرا شواهد محدودی برای استفاده گسترده از درمان های غیر دارویی وجود دارد. داروهای حاد همانطور که از نام آن پیداست برای درمان حملات حاد میگرنی استفاده می شوند و باید در اوایل مرحله سردرد هنگامی که درد هنوز خفیف است مصرف شوند. این امر شانس موفقیت درمانی را بهبود می بخشد ، اما احتیاط لازم است تا از مصرف بیش از حد منظم که می تواند به ایجاد سردرد بیش از حد دارو کمک کند ، جلوگیری شود. توصیه می شود به همه بیماران مبتلا به میگرن داروهای حاد پیشنهاد شود. داروهای حاد با اثربخشی مبتنی بر شواهد شامل داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی ، تریپتان ها ، گپانت ها و دیتان ها هستند ، در حالی که مواد افیونی ، باربیتورات ها و آلکالوئیدهای خوراکی دارویی برای جلوگیری از مصرف محسوب می شوند. ضد استفراغ ها داروهای کمکی خوراکی مفیدی برای بیمارانی هستند که در حملات میگرن حالت تهوع و یا استفراغ دارند. مراقبت از میگرن اغلب با خود مدیریتی شروع می شود. در واقع ، برخی از افراد مبتلا به میگرن می توانند با استفاده از داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (به عنوان مثال ایبوپروفن ، آسپرین ، دیکلوفناک پتاسیم) که به عنوان مسکن بدون نسخه فروخته می شوند ، خود را مدیریت کنند. اگر خود مدیریتی تسکین ناکافی درد را ایجاد کند ، مراقبت از میگرن باید در مراقبت های اولیه برای اکثر افراد مبتلا به میگرن آغاز و حفظ شود. پزشکان مراقبت های اولیه می توانند تشخیص میگرن را بر اساس سابقه پزشکی تعیین کنند ، علل ثانویه را کنار بگذارند و از الگوریتم های درمانی مبتنی بر شواهد استفاده کنند. مراجعه به مراقبت های ویژه باید محدود به افرادی باشد که میگرن از نظر تشخیصی چالش برانگیز است ، درمان آن دشوار است یا به دلیل بیماری های دیگر پیچیده است. به عنوان مثال ، توصیه می شود افرادی که میگرن مزمن دارند به مراقبت های ویژه مراجعه کنند. داروهای پیشگیرانه کاهش میزان میگرن ، مدت زمان و / یا شدت درد را هدف قرار می دهند. شروع درمان پیشگیرانه به صورت موردی تصمیم گیری می شود ، اما معمولاً برای بیمارانی که میگرن با وجود استفاده بهینه از داروهای حاد ، کیفیت زندگی آنها را کاهش می دهد ، توصیه می شود. نشانه بیشتر برای درمان پیشگیرانه استفاده بیش از حد از داروهای حاد است. سالهاست که گزینه های پیشگیری کننده از میگرن به سمت داروهای ایجاد شده برای سایر شرایط استفاده می شود اما برای میگرن ایمن و مثر است. این موارد شامل داروهای ضد افسردگی ، فشار خون بالا ، ضد تشنج و آنابوتولینوم توکسین A است. اکنون ، کلاس جدیدی از داروهای پیشگیرانه مخصوص میگرن ظهور کرده است که مولکول سیگنالینگ CGRP یا گیرنده آن را هدف قرار می دهد. در بسیاری از کشورها ، محدودیت های نظارتی استفاده از داروهای OnabotulinumtoxinA و CGRP را برای افراد مبتلا به میگرن که سایر داروهای پیشگیرانه در آنها شکست خورده یا منع مصرف دارند ، محدود می کند. لازم به ذکر است که این محدودیت ها به دلیل گرانتر بودن و کمتر دسترسی به روش های درمانی با هدف onabotulinumtoxinA در مقایسه با استفاده از داروهای ضد افسردگی ، فشار خون بالا و ضدتشنج میباشد. CGRP است از درمان های غیر دارویی نیز می توان برای مراقبت از میگرن استفاده کرد ، یا به عنوان مکمل داروهای حاد و پیشگیرانه یا در صورت عدم استفاده از دارو به جای آنها. برخی شواهد از استفاده از دستگاه های تعدیل عصبی غیر تهاجمی پشتیبانی می کنند. روش درمانی رفتاری زیستی نیز می تواند گزینه دیگری برای بررسی در بیماران واجد شرایط باشد. نکته آخر اینکه ، تغییر در سبک زندگی می تواند به نفع افراد مبتلا به میگرن باشد که کیفیت پایین خواب ، استرس و یا آمادگی جسمانی بالایی دارند ، اگرچه هرگونه تغییر منجر به رفتار اجتناب ناپذیر نمی شود.

• #تحصیلات_و_یادگیری
• #درمانهای_فاز_حاد_میگرن
• #درمان_نگهدارنده_میگرن
• #مدیریت_میگرن