خشونت و دین گریزی - آیت الله محمدرضا نکونام

امر به معروف در تشخیص مفهوم و مصداق نیازمند اجتهاد و تبیین شفاف و احراز خطاست. امر به معروف، برآمده از ولایت مؤمن است و ولایت بعد از عشق و محبت پدید می آید و کسی که می خواهد امر به معروف نماید حتی در مرتبه زدن، از باب عشق و محبت، چنین می کند و حب و بغض شخصی ندارد و امر به معروف را با رفق و مدارا و نصیحت و شفقت انجام می دهد، نه با تندی و خشونت. امر به معروف، اعمال خشونت نیست. خشونت به ویژه در آنانکه ظاهرگرا هستند، از حقیقت اسلام نیست و چنین کسانی قرائتی غیر روشمند و غیر علمی و سطحی و ظاهرگرا که فرایند دقیق و منطقی استنباط حکم را نادیده گرفته است با خود دارند. باید برای مردم در اخلاق و عمل، از منطق و حکمت، از عبودیت و بندگی و از رونق دل سخن به میان آورد و مردم را به خدا امیدوار ساخت. خداوند همه موجودات و مخلوقاتی را که می آفریند دوست دارد و از آنان حمایت می کند؛ از این رو باید به آنان همان طور که خدای تعالی حیات داده است، حق حیات آنان را محفوظ بداریم و در سایه مهر و محبت، از بقا و هستی آنان حمایت کنیم. کسی که با اخلاق تند خویش همه را از خود می رنجاند؛ به گونه ای که همه در یک طرف و او به تنهایی در طرف دیگر است، و کسی نیز در محیط او احساس آزادی بیان و حق اظهار رأی ندارد، مشکل خشونت دارد. اگر افراد جامعه احساس کنند که دین وسیله و ابزاری شده است برای اینکه خشونت در رفتار را به جای دیانت بنشاند، قداست خود را رفته رفته از دست می دهد. آیت الله محمدرضا نکونام

• #مذهبی
• #خشونت
• #دین
• #دین_گریزی
• #آیت_الله_نکونام
• #آیت_الله_محمدرضا_نکونام