ترانه عاشیقی یئلی یئل در سولدوز

یئلی یئل، یا همان یئرلی یئری در ادبیات شفاهی و فولکلوریک آذربایجان: ترنم، سروده و آهنگی محبت آمیز و گاهی حزین که در انس و الفت انسان و در هنگام ارتباط و کار کشاورزی با دام های اهلی خصوصا در شخم زنی با کال جوتو خوانده می شود. سروده هایی محبت آمیز از این دست که حیوان را به رامش و منش درست در جایگاه طبیعی فرا‌ میخواند. چه در هنگام شیردوشی، شخم زنی، ارابه کشی، خوشه چینی و یا خرمن کوبی و .‌‌.. در ادبیات شفاهی قاراپاپاق ها، یئلی یئل همان یئرلی یئری هست که در اشعار مولانا و دیوان شمس تبریزی آمده است: ساقی بنوش آن جام می یرلی یلی یرلی یلی مطرب بگو بآواز نی یرلی یلی یرلی یلی باد صبا برخاسته روی زمین آراسته بلبل چمن پیراسته یرلی یلی یرلی یلی که البته نگارش صحیح ترکی آن یئرلی یئری است. یئر به معنی زمین و جایگاه است. یئرلی نیز به معنی جایگاه، مکان و روش درست و ارزشمند است. یئرلی یئری نیز به معنای در جایگاه و منش اصلی، درست و ارزشمند قرار گرفته و حرکت کن. آهنگ یئرلی یئری شاید همانند سروده های سایا‌چی و بازمانده‌ سرود‌های مقدسی ا‌ست که مردم عهد ‌شامان (شمن) در ستایش یاوران بزرگ حیات شان، یعنی حیوانات اهلی، خورشید، کوه، زمین، آب، باران، ستارگان، گیاهان و مانند آن سروده‌اند.‌ این سرود‌ها عموماً در سینه‌های سایاچی ها محفوظ است.‌ ( و تا همین اواخر در میان قاراپاپاق برخی با ذائقه هنری و آوازی خوش در سروده های یئلی یئل و ستایش کال و گاومیش مشهور و زبانزد بودند). در سرتاسر این سرود‌ها، به چشم‌انداز‌ها و صحنه‌های جالب و جانداری از زندگی خانه‌بدوشی برمی خوریم، مردمی که زندگیشان به وجود حیوانات اهلی بسته بود.‌ در این میان حیوانات، به‌خصوص گوسفند و بز ( و در میان قاراپاپاق های سولدوز کال) جای والایی دارند.‌ اجرا: صولت قاسمی

• #فرهنگ_و_هنر
• #ترانه_یئلی_یئل
• #سولدوز
• #قاراپاپاق
• #نقده
• #یرلی_یلی