مرگ هامون...عباس مؤذن

در تراژدی، وقتی "قهرمان" به شکلی دلخراش می‌میرد، در حقیقت از برخی ناخالصی‌ها تطهیر می‌شود. مرگ قهرمان تراژدی در ما، هم حس شفقت را بیدار می‌کند و هم حس وحشت و هراس را، شاید به این دلیل که او نه خوب است و نه بد، مخلوطی از هر دو است، اما اگر از ما بهتر باشد، اثر تراژدی بیشتر می‌شود. قهرمان بر اثر بخت برگشتگی یا بازی تقدیر و سرنوشت، ناگاه از اوج سعادت و خوشبختی، به ورطه شقاوت و تیرگی فرو می‌افتد. تغییر سرنوشت او نتیجه‌ی عمل خطایی است که ممکن است از قهرمان سر زده باشد. به قول معروف، قهرمان بر اثر نقطه ضعفی که دارد مرتکب یک اشتباه می‌شود. از خود راضی بودن و اعتماد به نفس بیش از حد است که باعث می‌شود قهرمان تراژدی به نداها، اخطارها، علائم درونی و قلبی و آسمانی توجه نکند و از قوانین طبیعی پیروی نکند... اما بعد از دیدن یک تراژدی مگر نه این است که ما باید احساس سبکی کنیم! پس چرا من هنوز از مرگ نابهنگام "هامون"، احساس می‌کنم که سنگ شده‌ام، سنگِ سنگِ سنگ!

• #فرهنگ_و_هنر
• #فیلم_هامون
• #داریوش_مهرجویی
• #قهرمان_و_تنهاییzwnjهایش
• #تراژدی_قهرمان