«2012» پُر از نمادهای ضدّ دینی | بررسی فیلم «2012»
277 بار بازدید -
2 سال پیش
-
حركت به سوی درك آخرالزمان
حركت به سوی درك آخرالزمان و تلاش برای رهایی از مصائب پایان دنیا، موضوعی است كه مدت‌ها مورد توجه سینماگران غربی بوده است. سال‌هاست سینمای هالیوود تلاش می‌کند تا انسان را پس از مرگ، دوباره زنده کند و به زندگی پس از مرگ حیاتی دوباره دهد.
فیلم «۲۰۱۲» به کارگردانی «ررولاند اِمِریش» مربوط به یک فاجعه آخرالزمانی بر اساس پیشبینی تقویم مایا است که بر نمایش مرگ زمین و یک تیم از بازماندگان این فاجعه تمرکز کرده‌است.
واضح است که درون مایه اصلی فیلم، برگرفته از قصه حضرت نوح می‌باشد؛ با این تفاوت که کشتی نوح را مؤمنان و صالحان تشکیل می‌دادند؛ اما بیشتر نجات‌یافتگان کشتی 2012، ثروتمندان، قدرتمندان و عده‌ای دیگرند که با خوش‌شانسی و براساس معیارهای تنازع بقایی، خود را به کشتی رسانده‌اند.
2012، پُر از نمادهای ضدّ دینی است؛ برای مثال در صحنه‌ای از فیلم، وقتی پیروان ادیان مختلف از جمله اسلام، یهود و مسیح را می‌بینیم که پس از آگاهی از خبر نابودی، در حال دعا و توبه برای بخشایش گناهانشان هستند، مشاور رئیس جمهور آمریکا آن ها را «احمق» می‌نامد. در نهایت نیز همه آنها نابود شده و از بین می‌روند؛ مجسمه معروف مسیح در برزیل فرو می‌ریزد و کلیسای بزرگ واتیکان در اثر شکافی که به وسیله سیل ایجاد میشود، تخریب می‌گردد. به مخاطب این‌گونه القا میشود که پس از رویارویی با فاجعه، چاره¬ای ندارد جز این که دست از دین و ایمان برداشته و به آغوش علم و قدرت پناه ببرد؛ به عبارت دیگر، این فیلم، مثلث علم، قدرت و ثروت را عامل نجات انسان‌ها نشان می‌دهد. این تفکر از نظر اسلام و شیعه، کاملاً غلط است؛ چرا که عامل نجات و رستگاری در آخرالزمان، چیزی جز ایمان و عمل صالح نیست.
*** فکرت، رسانه اندیشه و آگاهی ***
2 سال پیش
در تاریخ 1401/12/25 منتشر شده
است.
277
بـار بازدید شده