گنج حضور با پرویز شهبازی برنامه 952

گنج حضور برنامه شماره 952 اجرا: پرویز شهبازی 10 اسفند 1401 https://www.parvizshahbazi.com مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۲۱۰۴ شب که جهان است پر از لولیان(۱) زُهره زند پردهٔ شنگولیان(۲) بیند مرّیخ که بزم است و عیش خنجر و شمشیر کُنَد در میان ماه فشانَد پرِ(۳) خود چون خروس پیش و پَسَش اخترِ چون ماکیان(۴) دیدهٔ غمّاز(۵) بدوزد فلک تا که گواهی ندهد بر کیان(۶) خفته گروهی و گروهی به صید تا که کند سود و که دارد زیان پنج و شش است امشب مهرهٔ قمار سست مَیَفکن لب چون ناشیان(۷) جامِ بقا گیر و بِهِل جامِ خواب پرده بُوَد خواب و حجابِ عیان ساقیِ باقی‌ست خوش و عاشقان خاکِ سیه بر سرِ این باقیان زهر از آن دستِ کریمش بنوش تا که شوی مِهتَرِ(۸) حلواییان عشق چو مغز است جهان همچو پوست عشق چو حلوا و جهان چون تیان(۹) حلقِ من از لذّتِ حلوا بسوخت تا نکنم حِلیهٔ(۱۰) حلوا بیان (۱) لولیان: جمعِ لولی، کولی، سرودخوانِ کوچه (۲) شنگولیان: جمعِ شنگولی، شاداب، شوخ (۳) پَرِ ماه: مراد هالهٔ ماه است که حلقهٔ نورانی سفید یا رنگی است که گاهی گرد قرص ماه دیده می‌شود. (۴) ماکیان: مرغان (۵) غمّاز: خبرچین، سخن‌چین (۶) کیان: چه کسانند (۷) ناشیان: جمعِ ناشی، افرادِ نوخاسته و کم‌اطّلاع (۸) مِهتَر: بزرگ‌تر (۹) تیان: دیگِ سرگشادهٔ بزرگ (۱۰) حِلیه: زینت، مشخصاتِ ظاهر، وصف

• #خانه_و_زندگی
• #عشق
• #شمس_و_مولانا
• #گنج_حضور
• #شرح_مثنوی_معنوی
• #پرویز_شهبازی