غزل 129 - حافظ - اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

اگر نه باده غمِ دل ز یادِ ما ببرد، نهیبِ حادثه بنیادِ ما ز جا ببرد، اگر نه عقل به مستی فروکشد لنگر، چگونه کشتی از این ورطه ی بلا ببرد، فغان که با همه کس غایبانه باخت فلک، که کس نبود که دستی از این دغا ببرد، گذار بر ظلمات است خضرِ راهی کو، مباد کآتشِ محرومی آبِ ما ببرد، دلِ ضعیفم از آن می‌کشد به طرفِ چمن، که جان ز مرگ به بیماریِ صبا ببرد!

• #فرهنگ_و_هنر
• #حافظ
• #غزل
• #فریدون_فرح_اندوز
• #شعر
• #کتاب_گویا