تاجریزی خاکستر 2: اشعار و خوانش منصور خورشیدی

بهار همیشه را به دعوت یک گل می بری هنگام که تشنه می آیی از معبد شکوفه های نارس با ذهنی سر ریز از نور و نوازش + + + می دانی که مرگ روی پلک های تو خانه می کند وقتی هوا مثل ماه در فضا می چرخد + + + با تپش ساده ی قلبت نبض تمام آینه بیدار می شود اینک که تصویر تو تازه تر از تمام گل و رستنی های دنیاست + + + دریا روایتی دارد روی خط نگاه تو تانگاه می کنم به امتداد چشم وآرامش طولی آب + + + منصور خورشیدی

• #فرهنگ_و_هنر
• #پیچک_قاصدک_شعر_و_غزل
• #منصور_خورشیدی