کفر به طاغوت و تقرب به خداوند

تا انسان از خود فاصله نگیرد به خدا تقرب پیدا نمی کند. از خود فاصله گرفتن در مرتبه ی اول و بعد فاصله را با خدا کم کردن در مرتبه ی دوم. لااکراه فی الدین قد تبیّن الرشد من الغی..."رشد" کار حسین بن علی است و "غی" کار بنی امیه. بعد می فرماید: "فمن یکفر بالطاغوت" و بعدش "یومن بالله" . تصادفی نیست که "یکفر" را مقدم انداخته است. حساب دارد، این کفر مقدمه ی آن ایمان است. به خود کافر شود. ایمانی که مسبوق به کفر طاغوت است این ایمان است که چیزی در دست طرف است. "بالعروة الوسقی" دستش به جای محکمی بند شد. چرا؟ چون در کفر به طاغوت صادق بود. در روایت داریم که طرف دلش می خواهد نماز شب بخواند و از خدا می خواهد بیدارش کند ولی خدا دید و شنید ولی بیدارش نکرد. چون به ضرر است. این آدم اگر موفق به شب زنده داری شد به خودش خوشبین می شود اگر خوشبین شد از خدا فاصله می گیرد. از خواب بلند می شود میبیند وقت گذشته از خودش بدش می آید. آن قربی که می خواست از نماز شب به دست آورد از راه این انزجار از خود به دست می آورد.

• #مذهبی
• #انقلاب_علیه_طاغوت
• #حکومت_طاغوت
• #رهایی_از_ولایت_طاغوت
• #تقرب_الهی
• #تقرب_به_خدا